Μα θυμάμαι το μονοπάτι των δικών μας ονείρων,
εκείνων των ονείρων που στην εφηβεία σε κάνουν να ενηλικιωθείς....
μάλλον......
έτσι μας λέγανε ....!
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ....ευνουχισμένων ανθρώπων, ζωής αναξιόπιστης, κάτι σαν τον έρωτα χωρίς κορμί... Αγγίζουν τα όρια της κατάθλιψ..>>>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου