Αγγίζουν τα όρια της κατάθλιψης χωρίς μέτρο και φραγμούς, ...μόδα το λέγανε... πάντα..
Δεν δίνουμε νόημα στη ζωή..
Δεν το έχουμε καταλάβει γιατί είμαστε απασχολημένοι με το να ικανοποιούμε πάντα τις προσδοκίες των γύρων μας ....
τα θέλω και τα δικά τους πρέπει ...σαν ζητούμενα, της μικρή μας κοινωνίας,
αυτά που φώλιασαν μέσα μας κι ας μην ειναι δικά μας...
και μας μπέρδεψαν.....
Νομίζουμε, ..οτι αυτά, ...τα θέλω τα δικά τους θα φέρουν την δική μας ικανοποίηση ..
Νομίζουμε;... ή ....πρέπει ; .....για ρώτα το διπλανό σου ....!
ειμαι σίγουρη ...ούτε καν θα καταλάβει τι του λές....!!
Γιατί και αυτός αναρωτιέται με τον δικό του τρόπο.... ..........άρα ... "πάρ' τ' αυγό και κούρευτο..!!"
Ερώτησεις; ...ή μπερδεμένα πάθη; ...εγκλωβισμένα στο κάστρο των σκέψεων...
...ερμητικά σφραγισμένο για χρόνια..
μα κοίτα κάτω στο δρόμο..... το πάν είναι να φαίνεται η σκιά σου....
Μα θυμάμαι το μονοπάτι των δικών μας ονείρων,
εκείνων των ονείρων που στην εφηβεία σε κάνουν να ενηλικιωθείς....
μάλλον......
έτσι μας λέγανε ....!
μάλλον......
έτσι μας λέγανε ....!
Ενθουσιασμοί και τραύματα, αυτά τα βαθειά, που δεν στάζουν απέξω....
Πρόσεχε γιατί όταν σβήσουν τα φώτα ... θα έρθει η σειρά μας να εντυπωσιάσουμε...
Χρωματιστές επισκέψεις ΄΄άγνωστων λέξεων αυτών, των μοντέρνων εποχών που ζούμε ... το λεξικό τους δεν κυκλοφόρησε ακόμη........
μέσα στον Απρίλη 2016 γράφει +Sonia Texarheia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου